*4*                                                   

Çok karmaşık duygular içindeyim. Kaygı, merak ve aynı zaman da üzüntü, Bodrum’dan döndükten sonra annem ile babamı kavga ederken gördüm. Evet, har ailede kavga olur ama bu sanki farklıydı. Annem babama bağırıyor:

-          Bir şirketi yönetemedin!

-          Sen neden bahsediyorsun koskoca holding!

-          Ne cevabın bu mu?

-          Evet, mantıklı değil mi?

-          Burak boğazımıza kadar borca battık!

-          Güneş sakin ol!

-          Tamam, özür dilerim biraz fazla bağırdım.

-          Sorun yok konumuz bu değil.

-          Konumuz ne o zaman ha.

Diyerek ağlamaya başladı annem. Ben de onu ağlayarak görünce birden odama fırlayıp kafamı yastığa gömdüm. Dünya patlasa umurumda değildi. Annemi hayatımda ilk defa ağlarken görmüştüm. Bunu kaldıramadım farkındayım çok abartıyorum ama annemi çok seviyorum onun üzülmesini istemem. O ağlarsa ben ölürüm. Ben piyano kursundan gelmiştim. Ve ailemize özel şarkımızı çalıyordum, çok çalışmıştım, sonunda başardığımdaysa bu iğrenç ve korkunç olay oldu. Tamamen borca battık ne demekti yani şirket batmış mıydı? Artık bu evden taşınacak mıydık? Hayır, olamaz arkadaşlarıma alışmışken buda ne demekti. Eski evimize normal sade hayatımıza geri mi dönecektik? Belki de daha kötü bir eve hatta Muğla’ya bile dönebiliriz. Allah’ım düşündükçe hüngür hüngür ağlayacaktım. Mineyi, İnciyi, Zehra’yı, Cereni, Esra’yı, Feyza’yı ve daha birçok kişiyi görmeyecek miyim? Evde yardımıma koşan Kader Abla olmayacak mı? Şafak Ağabey beni kursa bırakmayacak mı? Ben otobüsle mi gelip gideceğim?

-          Pelin kızım ben toplantı için Ankara’ya gidiyorum.

-          Tamam baba.

-          Kızım sen ağladın mı?

-          Yok, gayet iyiyim. Dedim yutkunarak ( yalan söylemeyi sevmediğim halde ).

Beni kandıramaz toplantıya filan gitmiyor. Bize yeni ev alacak ( küçük ). Benim şuanda tek istediğim şey. Hardala sarılıp uyumak.

Bipppppppp.

Mesaj mı geldi dedikten sonra üst üste mesaj sesleri gelince telefonumu kapatmak zorunda kaldım. Hayatımda ilk defe telefonumu kapatıyorum. Bir yandan annemin bana seslenişine aldırmayıp yatıyordum. Annem birden odama girince, gözlerimi kapatıp, uyuyormuş numarası yaptım. Annem bana doğru yaklaşıp:

-          Güzelim, canım kızım sen bunları hak etmiyorsun.

 Diyerek saçımı okşamaya başladı.

Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Annem bu sözleri söyledikten sonra usulca odadan çıktı.

                                                                       ****