4 Mart 2016 Cuma

                                                *16*                                             


İlk ders yeni bitti, ne yazık ki hiç arkadaş edinemedim. Doğa olmasaydı yalnız kalmıştım, ilk dersimiz müzik idi en sevdiğim ders malum 3 tane müzik aleti çalabiliyorum, ilk günden öğretmenimin favorisi oldum, köy okuluna gitmeyip şehirdeki bir okula gitmediğim için çok mutluyum, bıraktığım müzik kurslarının telafisini yapabileceğim. Öğretmenim piyano çalma stilimi çok (aşırı) beğendi. Ben piyano çalarken Doğa da bana kemanla eşlik etti. Mükemmel bir ikili olduk, öğretmen ayakta alkışladı. Tüm sınıf o anda büyülenmiş gibi baksa da teneffüste yüz vermediler. Şimdi karar verdim gördüğüm ilk kişiyle konuşacağım, erkek de olsa. Evet, şurada biri var, erkek ama olsun bir şey olmaz:

-          Merhaba nasılsın?

Seslenmemle bana dönüp havalı havalı baktı. Kibirli biraz sanırım. Yineledim:

-          Merhaba ne yapıyorsun?

-          Ne yapacaksın. Dedi, kibirlice.

Çok kaba bir insana özellikle bir kıza bu söylenebilir mi? Kaba işte ilk günden birine sinir olmayı başardım. Konuşmaya başladı kaba çocuk:

-          Özür dilerim kötü anıma denk geldin ben Tolga.

Yumuşadım birazcık sanki:

-          Ben Pelin, özür dilemene gerek yok.

-          Bir kıza bunu söylediğim için özür dilerim. Dedi.

-          Gerçekten affettim.

-          Sen hangi sınıfta okuyorsun?

-          5. Sınıf 5/D. Ya sen? Dedim.

-          Ben 7/A. Dedi.

-          Benden baya büyüksün.

-          Evet, iki yaş. Dedi.

-          Ne zamandır bu okuldasın?

-          Anaokulundan beri ayrı bölümlerinde okudum.

-          Ben İstanbul’da okudum ilkokulu ve anaokulunu. Dedim.

-          Neden buradasın ne güzel işte İstanbul’daymışsın.

Henüz bunu Tolga’ya açıklamaya hazır değilim. Tekrar gözyaşı dökemem. Bir daha asla ağlamayacağıma söz vermiştim:

-          Kendimi söylemeye hazır hissetmiyorum Tolga, lütfen alınma senle ilgili bir konu değil. Sana güvenmediğimi düşünme sakın.

-          Ben böyle şeylere alınmama Pelin merak etme sakın, ben rahat bir insanım.

-          Çok mutlu oldum çünkü birilerine bir şey açıklamaktan nefret ederim. Dedim.

Ve ders zili çaldı umarım Türkçe öğretmenimi severim. Kesin seveceğim, sınıfım neredeydi? Orada mı? Burada mı? Acaba neredeydi? Unuttum. Hemen Doğa’yı bulmalıyım.

                                                                ****

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder